Przejdź do ćwiczenia:
Decydowanie
Przejdź do tematu:
Spółgłoski twarde, miękkie i zmiękczone
Włącz tryb pełnoekranowy
Ćwicz bez ograniczeń

Korzystasz z platformy z limitem dziennym na liczbę odpowiedzi. Aby zwiększyć limit lub uzyskać dostęp do konta z licencją, zaloguj się.

Zaloguj się
Pokaż wyjaśnienie do tematu
AAN
Udostępnij
Pokaż ustawienia ćwiczenia

QR kód

Kod QR można zeskanować np. telefonem komórkowym i przejść bezpośrednio do danego ćwiczenia lub zestawu przykładów.

Kod / krótki adres

Trzyznakowy kod można wpisać w pasku wyszukiwania, jest on również częścią skróconego adresu.

Skopiuj kliknięciem.

AAN

Ustawienia ćwiczenia


Uwaga, ustawienia dotyczą wyłącznie danego ćwiczenia i przedmiotu.

Spółgłoski twarde, miękkie i zmiękczone

Spółgłoski twarde to spółgłoski, które charakteryzują się tym, że podczas ich wymawiania środek języka nie unosi się do podniebienia. Spółgłoski twarde to np. b, c, cz, d, f, g, h, k, ł, m, n, p, r, z, ż.

Wymawiając spółgłoski miękkie, unosimy środek języka do podniebienia. Zapisujemy je na dwa sposoby: za pomocą kreski nad daną literą, np. buźka, córeńka, bądź za pomocą litery i, np. buzia, córunia. Spółgłoski miękkie to: ś, ń, ć, ź, dź oraz j (oraz ich odpowiedniki z i, czyli si, ni, ci, zi, dzi.).

Spółgłoski zmiękczone to takie, podczas wymawiania których słyszymy zmiękczenie, ale w ich zapisie nie ma kreski, np. maki, mina. W zapisie fonetycznym zmiękczenie oznacza się apostrofem, np. diament – d’ament.

Zamknij

Spółgłoski twarde, miękkie i zmiękczone (trudne)

Rozwiązane:

NAPISZ DO NAS

Twoja wiadomość została wysłana. Dziękujemy.

Napisz do nas

Jesteś w kropce?

Najpierw przejrzyj najczęściej zadawane pytania:

FAQ

Czego dotyczy wiadomość?

Po prostu wiadomość Treści Sterowanie Logowanie Licencje