Czytanie ze zrozumieniem – 3 klasa szkoły średniej

William Shakespeare (forma spolszczona: Szekspir) był angielskim dramaturgiem, aktorem i poetą. Urodził się (prawdopodobnie) 23 kwietnia 1564 roku w Stratford upon Avon jako trzecie dziecko rękawicznika Johna Shakespeare’a. Ożenił się już w wieku osiemnastu lat. Niewiele wiadomo o siedmiu latach (1585-1592) jego życia, po przyjściu na świat jego kolejnych dzieci. Istnieje teoria, według której opuścił rodzinę i został aktorem lub nauczycielem. Wtedy też zaczął pisać.
W 1592 roku był już znanym dramaturgiem. W ówczesnej Anglii teatr był niezwykle popularną dziedziną sztuki, uwielbiała go sama królowa Elżbieta I. Shakespeare został współwłaścicielem grupy teatralnej i w 1598 roku wybudował w Londynie słynny teatr Globe Theatre. Twórczość Shakespeare’a należy do tradycji humanizmu i renesansu oraz posiada pewne charakterystyczne rysy tej epoki. Tematy religijne i wpływ Kościoła zostają zastąpione doczesnymi uciechami, ich pochwałą i dowartościowaniem zmysłowego odczuwania. To, co Kościół uważał za grzeszne, jest prezentowane jako ludzka niedoskonałość, radość życia lub pochwała natury. Te motywy znajdziemy nie tylko w komediach Shakespeare’a („Poskromienie złośnicy”, „Sen nocy letniej”, „Wiele hałasu o nic”, „Kupiec wenecki”), ale również w tragediach („Król Lear”, „Hamlet”, „Makbet”, „Romeo i Julia”, „Otello”) i sztukach historycznych („Ryszard III”, „Henryk V”). Renesansową cechą jego twórczości jest także zainteresowanie ówczesnym wzorem doskonałości – epoką antyczną, która stanowi inspirację niemal połowy tragedii Shakespeare’a. Utwory pisarza miały ogromny wpływ na rozwój europejskiego dramatu, zainspirowały między innymi polskich romantyków.
Poetycką perłą w twórczości Anglika są „Sonety”, pisane formą tzw. sonetów szekspirowskich. O ponadczasowości jego dzieł świadczy fakt, że są ciągle aktualne. Bohaterowie jego dramatów toczą nieustanną walkę pomiędzy własnymi uczuciami i rozumem, ich świat wewnętrzny jest pełen namiętności i pragnień, co jest także bliskie współczesnemu człowiekowi.
Shakespeare zmarł w wieku 53 lat w Stratford, do którego wrócił po zakończeniu teatralnej kariery w Londynie. Wielu historyków literatury wątpiło w jego istnienie z powodu niewystarczającej liczby wiarygodnych świadectw. Historycznym dowodem na to, że naprawdę żył, jest własnoręcznie podpisany testament.