Zaimki zastępują w zdaniu inne części mowy: rzeczowniki, przymiotniki, przysłówki lub liczebniki.

Używamy ich m.in. w celu uniknięcia powtórek lub wskazania osoby, przedmiotu itd. bez dokładnego nazywania, np.

Kasia to moja przyjaciółka. Często z nią rozmawiam. → Zaimek nią zastąpił rzeczownik (imię) Kasia.

Chciałabym gdzieś pojechać. → Zaimek gdzieś zastąpił konkretne miejsce – być może jeszcze nie wiemy, gdzie chcemy pojechać, albo jest nam to obojętne.

Podział zaimków

Ze względu na zastępowaną część mowy:

• rzeczowne – zastępują rzeczowniki, np. ja, ty, kto, co, ktoś;
  
• przymiotne – zastępują przymiotniki, np. mój, twój, tamten;
  
• przysłowne – zastępują przysłówki, np. tam, jak, kiedy, wtedy, którędy;
  
• liczebne – zastępują liczebniki, np. ile, tyle, kilka.

Zaimki rzeczowne, przymiotne i liczebne są odmienne. Zaimki przysłowne są nieodmienne.

Ze względu na funkcję:

• osobowe, np. ja, my, oni;
• dzierżawcze, np. moja, twój, wasz, jego, jej;
• pytające, np. który?, gdzie?, dokąd?;
• zwrotne, np. się, siebie, sobie;
• nieokreślone, np. jakiś, gdzieś, kiedykolwiek;
• wskazujące, np. ten, tamten, ów;
• względne, np. który, jak, gdzie (bez znaku zapytania, wprowadzają zdanie podrzędne).