Zaimek
Zaimki zastępują w zdaniu inne części mowy: rzeczowniki, przymiotniki, przysłówki lub liczebniki.
Używamy ich m.in. w celu uniknięcia powtórek lub wskazania osoby, przedmiotu itd. bez dokładnego nazywania, np.
Kasia to moja przyjaciółka. Często z nią rozmawiam. → Zaimek nią zastąpił rzeczownik (imię) Kasia.
Chciałabym gdzieś pojechać. → Zaimek gdzieś zastąpił konkretne miejsce – być może jeszcze nie wiemy, gdzie chcemy pojechać, albo jest nam to obojętne.
Podział zaimków
Ze względu na zastępowaną część mowy:
- rzeczowne – zastępują rzeczowniki, np. ja, ty, kto, co, ktoś;
- przymiotne – zastępują przymiotniki, np. mój, twój, tamten;
- przysłowne – zastępują przysłówki, np. tam, jak, kiedy, wtedy, którędy;
- liczebne – zastępują liczebniki, np. ile, tyle, kilka.
Zaimki rzeczowne, przymiotne i liczebne są odmienne. Zaimki przysłowne są nieodmienne.
Ze względu na funkcję:
- osobowe, np. ja, my, oni;
- dzierżawcze, np. moja, twój, wasz, jego, jej;
- pytające, np. który?, gdzie?, dokąd?;
- zwrotne, np. się, siebie, sobie;
- nieokreślone, np. jakiś, gdzieś, kiedykolwiek;
- wskazujące, np. ten, tamten, ów;
- względne, np. który, jak, gdzie (bez znaku zapytania, wprowadzają zdanie podrzędne).
Zamknij