Bezokolicznik

Bezokolicznik to bezosobowa i nieodmienna forma czasownika. W języku polskim zdecydowana większość bezokoliczników kończy się na -ć, np. kochać, spać, uczyć, malować, robić, ale istnieją również bezokoliczniki zakończone na -c, np. uciec, móc, tłuc.

Jedyną kategorią, którą możemy wskazać dla bezokolicznika, jest aspekt.

Czy wiesz, że?

Bezokolicznik znajdziemy w słownikach jako hasło główne dla danego czasownika.