Rzeczownik składa się z tematu, który bardzo często pozostaje niezmienny podczas odmiany, i końcówki, która zmienia się w zależności od przypadka (ręk-a, ręk-ą). Jednak czasem nawet w temacie występują zmiany poszczególnych głosek, co nazywane jest obocznościami (alternacjami).

Oboczności dotyczą zarówno spółgłosek, jak i samogłosek.

ręk-a – ręc-e (k:c)
gór-a – górz-e (r:rz)
noga – nodze (g:dz)
dąb – dębu (ą:ę)
mróz – mrozu (ó:o)

Oboczności mogą również polegać na wymianie twardej głoski za miękką, np.

chata – chacie (t:ci – inny możliwy zapis to t:c’)
ćma – ćmie (m:m’)

W jednym temacie może zachodzić więcej oboczności, np.

gwiazda – gwieździe (a:e, z:ź, d:dzi)
wół – wole (ó:o, ł:l)