Kiedy piszemy -i?

We wszystkich wyrazach, które w mianowniku kończą się na -ea, np. Korea – Korei. Podobnie jest z zakończeniami typu -samogłoska + ja (-aja, -eja itd.), np. Maja – Mai, szyja – szyi.

W wyrazach rodzimych lub dawno zapożyczonych, np. ziemia – ziemi, brukselka – brukselki.

Kiedy piszemy -ji?

Kiedy wyraz w mianowniku kończy się na -cja, -zja, -sja, to w dopełniaczu, celowniku i miejscowniku liczby pojedynczej oraz w dopełniaczu liczby mnogiej przyjmuje końcówkę -cji, -zji, -sji, np. akcja – akcji, inwazja – inwazji, presja – presji.

Kiedy piszemy -ii?

W wyrazach zapożyczonych, np. anemia – anemii, geografia – geografii.

Wyrazy zakończone na -nia

Kiedy wyraz w mianowniku kończy się na -nia, to należy sprawdzić, w jaki sposób go wymawiamy.
Jeśli w mianowniku wymawiamy wyraz z końcówką -[ńa], np. Gdynia, to w pozostałych przypadkach należy zapisywać jedno -i, np. Gdyni.
Jeśli w mianowniku wymawiamy wyraz z końcówką -[ńja], np. Dania, to w pozostałych przypadkach należy zapisać końcówkę -ii, np. Danii.

Podsumowanie: