Spółgłoski twarde, miękkie i zmiękczone

Pokaż/schowaj wyjaśnienie

Spółgłoski twarde to spółgłoski, które charakteryzują się tym, że podczas ich wymawiania środek języka nie unosi się do podniebienia. Spółgłoski twarde to np. b, c, cz, d, f, g, h, k, ł, m, n, p, r, z, ż.

Wymawiając spółgłoski miękkie, unosimy środek języka do podniebienia. Zapisujemy je na dwa sposoby: za pomocą kreski nad daną literą, np. buźka, córeńka, bądź za pomocą litery i, np. buzia, córunia. Spółgłoski miękkie to: ś, ń, ć, ź, dź oraz j (oraz ich odpowiedniki z i, czyli si, ni, ci, zi, dzi.).

Spółgłoski zmiękczone to takie, podczas wymawiania których słyszymy zmiękczenie, ale w ich zapisie nie ma kreski, np. maki, mina. W zapisie fonetycznym zmiękczenie oznacza się apostrofem, np. diament – d’ament.

Wyjaśnienie mi pomogło
Wyjaśnienie mi nie pomogło
Wyjaśnienie jest schowane.

Decydowanie

Szybkie ćwiczenie polegające na wybraniu prawidłowej odpowiedzi spośród dwóch propozycji.


Spółgłoski twarde, miękkie i zmiękczone  
Pokaż wyjaśnienie do tematu


NAPISZ DO NAS

Twoja wiadomość została wysłana. Dziękujemy.

Napisz do nas

Jesteś w kropce?

Najpierw przejrzyj najczęściej zadawane pytania:

FAQ

Czego dotyczy wiadomość?

Po prostu wiadomość Treści Sterowanie Logowanie Licencje