Czytanie ze zrozumieniem – 1 klasa szkoły średniej

W przypadku małych ptaków śpiewających w ciągu ostatnich kilku lat bardzo przydatne okazały się tzw. geolokalizatory. Urządzenia te umożliwiły monitorowanie migrujących ptaków w sposób ciągły, a w przypadku telemetrii satelitarnej również z dużą dokładnością. Udało się potwierdzić lub obalić hipotezy dotyczące pokonywania barier geograficznych (np. sposób przelatywania nad Saharą) oraz odkryć niesamowite osiągnięcia niektórych gatunków. Do tych najbardziej znanych należy ośmiodniowy nieprzerwany lot szlamnika zwyczajnego nad wodami Oceanu Spokojnego z lęgowisk na Alasce do zimowisk w Nowej Zelandii.

Wykorzystanie geolokalizatorów przyniosło nowe dane na temat migracji nawet pospolitych gatunków, na przykład jaskółki płomykówki. Nasza populacja jaskółek jest bardzo interesująca w kontekście ogólnoeuropejskim, ponieważ terytorium Europy Środkowej leży częściowo w obszarze granicznym między populacjami zachodnioeuropejskimi zimującymi w Afryce Zachodniej i wschodnioeuropejskimi zimującymi w Afryce Środkowej i Wschodniej. Trasy migracji gatunków ptaków odzwierciedlają kierunki, w których ptaki kolonizowały Europę po ostatniej epoce lodowcowej. Ptaki przemieszczały się głównie przez trzy półwyspy europejskie, chociaż ze względu na Alpy nie korzystały tak często z trasy przez Półwysep Apeniński.

(Jaroslav Cepák i Petr Klvaňa, „Jaskółka ekstremista”, artykuł pochodzi z czasopisma Vesmír)